Van mentale naar fysieke pijn

Iets wat heel erg bij depressie komt kijken en wellicht één van de grootste taboes is in onze samenleving is automutilatie. Dit is een fancy woord voor zelfbeschadiging, voor degenen die niet weten wat het inhoudt. Er wordt veel over geoordeeld, maar men weet niet hoe verslavend het kan zijn, zoals roken, alcohol en drugs. Het is een lastig onderwerp, daar ben ik het zeker mee eens, maar het is tegelijkertijd een belangrijk aspect om wel aan de orde te brengen. Want dit kan levensbedreigend zijn. Eén fout en het is klaar. Automutilatie komt in vele vormen; ik zal jullie de details besparen. Het is een niet zo’n fijn kunstje.
Voor deze post heb ik iemand benaderd om hierover te schrijven. Wegens privacy redenen wil deze persoon wel anoniem blijven, wat ik zelf ook al had voorgesteld. Desondanks vind ik het stuk enorm krachtig, ondanks de intensiteit ervan.
Ik zal wel een disclaimer geven: je kan hierdoor getriggerd worden en ik raad je aan om niet verder te lezen, als je denkt dat het niet goed is om te lezen. Daarnaast wil ik zeggen dat ik automutilatie niet romantiseer of bevorder. Ik raad het sterk af om het te doen, het kan namelijk fatale repercussies hebben, met alle gevolgen van dien. Ik hoop voor degenen die wel verder lezen, dat jullie een beeld krijgen over wat het kan doen met je leven.